Wierszem opisane "100 lat niepodległości Polski"
W 1900 roku Polski nie było na mapie i nie było wiadomo, czy kiedykolwiek stanie się jeszcze niezależnym państwem. Rodziło się nowe pokolenie, którym zadawano pytanie "Kto ty jesteś? Jaki znak twój". Kiedy dorosło to pokolenie, które nauczyło się tych pytań i odpowiedzi na pamięć, Polska wróciła na mapę Europy. I dziś świętuje stulecie odzyskania niepodległości. Przypomnieniem "Katechizmu
młodego Polaka" napisanego przez Władysława Bełzę i po raz pierwszy wydanego we Lwowie w 1900 r., potem wielokrotnie wznawianego, znanego również pod tytułem „Wyznanie wiary dziecięcia polskiego” rozpoczęło się spotkanie grupy słuchaczy w dniu 7.11.2018 pod tytułem "Wierszem opisane 100 lat niepodległości Polski". Zainicjowanie przez Ludwikę odśpiewanie "Mazurka Dąbrowskiego" wprowadziło w klimat tego spotkania. Nasze koleżanki Helena, Teresa, Lusia, Grażyna i Kamila przygotowały wiersze opisujące 100 lat niepodległości Polski". Kolejno czytały wiersze: "Gawęda o miłości do ziemi ojczystej" Wiesławy Szymborskiej, "Pieśń o fladze" K.I.Gałczyńskiego, "Twój dom" M. Chotomskiej, "Polska" A. Słonimskiego, "Elegia o chłopcu polskim" K.K.Baczyńskiego, "Ojczyzna" K.I.Gałczyńskiego. Wiersze były przeplatane wspólnym śpiewaniem pieśni "Roty", "O mój Rozmarynie", "Płynie Wisła płynie", "Szumi dokoła las", "Dziś do Ciebie przyjść nie mogę".
Spotkanie zakończyło się odczytaniem przez Danutę wierszyków na dalsze 100 lat niepodległości napisane przez Michała Rusinka pt. "Jaki znak Twój". Michał Rusinek zauważył, że świat się zmienił, w tym też Polska i do jego opisu trzeba nam czegoś nowego. Nie tylko nowych słów, ile spojrzenia z innej perspektywy. Proste wierszyki, których uczymy się w dzieciństwie, zostają z nami przez całe życie. Dobrze więc, że ktoś próbuje nie tylko znaleźć nowe odpowiedzi na stare pytania, ale także zadać nowe pytania i poszukać na nie jeszcze nowszych odpowiedzi.
fragment odpowiedź na pytanie "W jakim kraju" z książki M. Rusinka "Jaki znak Twój" .
W jakim kraju?
Ja swój kraj mam przy sobie.
Bo gdziekolwiek krok zrobię,
Tam, gdzie stopę postawię:
Na asfalcie, na trawie
- zaraz kraj mój wyrasta.
Są w nim wioski i miasta, lasy, góry i pola .
Rzek rozległe zakola,
Drogi i bezdroże,
Nawet może być morze.
A choć brzmi to jak ściema -
Granic w nim nie ma.
Zresztą Antoni Słomiński znał już nico inne odpowiedzi na pytania zawarte w "Katechizmie młodego Polaka"
frag. wiersza "Polska" A.Słonimskiego
Pytasz się, synu, gdzie jest i jaka?
W niewymierzonej krainie leży.
Jest w każdym wiernym sercu Polaka,
co o nią walczył, cierpiał i wierzył.
W szumie gołębi na starym rynku,
w książce poety i na budowie,
w codziennej pracy, w życzliwym słowie,
znajdziesz ją w każdym dobrym uczynku.
2018_11_07_niepodlegla_spotkanie
1-DSC04634.JPG
2-DSC04638.JPG
3-DSC04641.JPG
4-DSC04645.JPG
5-DSC04651.JPG
6-DSC04655.JPG
7-DSC04657.JPG
8-DSC04659.JPG
